‘Diversiteit en inclusiviteit’

De internationale en inter-culturele trend op hogescholen en universiteit

Corporate life: Divers en inclusief?

De internationale en inter-culturele trend in het onderwijs misschien niet zo divers en inclusief als we dachten. Is het niet eerder zo dat er een eenheidskoek ontstaat? Een pleidooi voor authenticiteit. Echtheid dus.

Als zelfstandig ondernemer en loopbaancoach in Amsterdam word ik ermee geconfronteerd. En als docent en ooit deel van corporate Nederland word ik gedwongen stelling te nemen: internationalisering en digitalisering. En laat het maar meteen gezegd zijn, ik ben vóór. Maar ik zie dat het een prijs heeft.

Vorige week lukte het me op één middag drie keer niet om in het Nederlands iets te bestellen (“koffie verkeerd” werd geïrriteerd gecorrigeerd naar café latte, paskamer moest fitting room zijn (bij het warenhuis ‘Uniqlo’ waar echt niemand Nederlands spreekt). Een halfje bruin lukte ook niet bij de Stach.

Leidt al die mondialisering waar ik ooit voor was, juist niet tot een bepaalde soort uitholling? Juist tot een soort saaiheid (“in Asia Uniqlo is everywhere”)?

Inter-culturele trends

Even naar het onderwijs. Laatst hoorde ik iemand zeggen dat de internationale en inter-culturele trend in het onderwijs misschien niet zo divers en inclusief uitpakt als we dachten. Er ontstaat een tribe van mondiale en menselijke eenheidsworsten op universiteiten. Want ja, iedereen op de Tilburg University (alles Engels ook de naam) komt uit China, Singapore, Mexico en de EU, maar dat maakt het nog niet cultureel divers.

Los van hun afkomst, is de signatuur van al deze studenten hetzelfde. Of wordt ‘t op den duur. Iedereen spreekt Engels, gaat append naar de school, doet aan fitness, koopt kleding bij H&M, krijgt films en series voorgeschoteld via Netflix en drinkt flat white (aan alles wat ik hier beschrijf ben ik trouwens zelf schuldig).

De (vaak oudere) niet goed Engels sprekende docenten of hoogleraren, die zich meer richten op de lokale markt, dreigen aansluiting te missen. De colleges over Nederlandse taal, geschiedenis, cultuur of filosofie worden lastiger. De docenten kunnen moeilijker hun traditionele vakken kwijt. In deze nieuwe academische wereld, die digital is en doorgaans goed Engels spreekt. Niet echt inclusief.

Gig Economy

In het bedrijfsleven zie ik hetzelfde. Het maakt niet meer uit waar je bent, London, Berlijn en Amsterdam – het mensprofiel is eender. Voor bedrijven als Booking.com is het inmiddels niet zo’n uitdaging meer om de buitenlanders wegwijs te maken en in teams te gieten. De mensenvijver waaruit gevist wordt is uniform.

We hebben vaak dezelfde politieke meningen – hoofdthema’s zijn wel/geen vlees, klimaat, vervoer! Het beeld dat oud tech speler Sanne Kanis (die werkte bij Spotify en Google) schetst in de NRC bevestigt een beeld van gig naar gig vliegende werknemers die vooral met hun eigen prettige wereldje bezig zijn.

Digitale Toepassingen: algoritmes

Deze ‘swapfiets tribe’ laveert via digitale toepassingen door het leven. En nu wordt het steeds duidelijker dat die digitale toepassingen algoritmes hebben die niet inclusief of (gender) neutraal opereren, maar de neiging hebben te discrimineren. Lees bijvoorbeeld dit artikel in de Correspondent.

Authentiek

Of het tij nog te keren is – ik vermoed van niet. Ik hoop stilletjes op een kosmopolitische blik, waar ook ter wereld, in evenwicht gehouden door liefde voor een beetje eigen cultuur en historie. Waarbij we mooie stukken lezen in onze eigen kranten en kleinere tijdschriften. En luisteren naar Nederlandse (of Franse of Duitse …) interviews op de radio. Leren over ons culturele erfgoed en over onze oude buurten in de steden.

Ik voel ‘m al komen. Iedereen op een swapfiets, werken aan authenticiteit en … ( even in het Engels hoor) .. heritage!

Robert de Wilde is een gecertificeerde loopbaancoach en business coachuit Amsterdam met 10+ jaar ervaring.